Javaanse danseres

Sinds 15 jaar heb ik een grote hobby: javaanse hofdans. Dit zijn de klassieke dansen van de kratons uit Solo/Surakarta in Indonesie.

Mijn foto
Naam:
Locatie: Amsterdam, Netherlands

Wil je iets lezen over mijn achtergrond en hoe ik begonnen ben met de ayurveda en yoga praktijk, klik dan op 'Mijn CV' bij de links-rubriek. Veel leesplezier.

maandag, oktober 30, 2006

Gewoon trainen


Vanavond waren we met een minimaal aantal mensen. We hebben samen met de gamelan een keertje geoefend voor 12 november. De folders waren ook klaar. Wel grappig om te zien dat Monique en Monique (zijnde ikzelf en andere Mo) de gamelan flankeren.
Omdat het dansritme soms wat anders is dan wanneer de gamelan zelf een muziekstuk speelt is het weleens handig om gezamenlijk naar een tape te luisteren en te laten zien hoe wij daarop dansen. Mike danst de 12e Gunung Sari met de Gamelan. Om met name de kendangan speler (lead drummer) te laten zien hoe zoiets klinkt en eruit moet zien, heeft Mike een demo gegeven. Ik deed zelf ook mee om de Gunung Sari weer eens te dansen. (Ooit heb ik 'm een keer opgevoerd als 1 van de laatste voorstellingen met de dansgroep Pare Anom. ) We kregen zelfs applaus.

dinsdag, oktober 24, 2006

javaanse dans2

Maandagmiddag, op mijn fiets over de wallen. Op locatienet had ik het adres opgezocht, kaartje min of meer in mijn hoofd gekopieerd en toch reed ik er niet in 1x heen. Ofwel, maar het straatje was afgesloten en toen ging ik dwalen, door de kleine straatjes met achter ieder raam een dikke matrone en langs de kerk en over de grachten. Dan toch, theater Vredenburgh. Ik bel aan bij de theaterzaal. Een witblond hoofd kijkt om de hoek van de deur en zegt: hoi ik ben Jan. Fiets binnen de hekken geplaatst. Vanmiddag een uurtje javaanse dans geven aan 3 generaties, opa, zoon en kleinzoon. De insteek is de herinnering aan Indonesie waar opa tijdens de politionele acties 3 jaar heeft gezeten. Een aantal kernbegrippen zijn zachtheid, overdracht, spiegelen, de dood, eenvoud en expressie.
Ik laat wat verschillende soorten muziek horen, bij het eerste nummer betrekt het gezicht van Jan, te snel. Ik laat nog wat zogenaamde "kreasi baru" - nieuwe creaties horen, maar dat is het niet. Dan de oude vertrouwde klassieke tanyungangs. Dat gaat het worden, gesampled met blokfluit, ieieieieieieieieieei, dat doet mijn klassiek hart even stijgeren.
Intussen zijn we begonnen met wat basis posities, tancep - het staan, lumaksono - het ritmisch lopen en de handbewegingen, jengkeng en sil - het zitten. Het valt niet mee, vooral het lopen, maar iedereen is heel enthousiast. Opa Piet (78) vindt het wel moeilijk, maar heel interessant om het te leren. Woensdagmiddag verder. Dan kunnen we de choreografie wat gaan uitwerken.
Thuisgekomen borrelen er meteen allerlei ideeen in mij op. In de javaanse dans is het voetenwerk het belangrijkst, maar je moet wel stevig kunnen staan en gracieus en krachtig stappen zetten anders ziet het er niet aantrekkelijk uit. Dus waarschijnlijk moeten we meer gebruik gaan maken van het javaans trippelen op de tenen - trisik, misschien kengser - schuifelen en werken in geometrische verhoudingen, gebruik maken van de ruimte en per plek werken met atrributen als de keris, de panah, de sampur en arm-hand-hoofdbewegingen.
Dit vind ik leuk, lekker met mijn hobby javaanse dans bezig zijn, creatief en in een ontspannen sfeer.
De voorstelling is in het Veemtheater op 8,9 10 december.

In Indonesie schrijven ze meervoud vaak met een tweetje erachter, dus als je het hebt over kinderen - anak-anak, schrijf je anak2. Grappig vind ik dat, en praktisch. Vandaar ook te titel van vandaag javaanse dans2. Want na de workshop had ik mijn wekelijkse danstraining in het gamelanhuis. Niet iedereen was er helaas, maar we hebben heel goed geoefend met de gamelan. Het ritme zat er goed in bij de gamelan en wij wisten onze bewegingen en posities. Met een lekker gevoel weggegaan, totdat ik de buitendeur opendeed. Het stortregende. Regenpak aan. Na 100 meter begeeft mijn lamp het. Ik houd de dynamo nog een paar keer tegen de band aan, met een laatste paar oplichtingen begeeft ie het en zijgt ineen. Helaas, ik was zo blij om eindelijk weer eens een fiets te hebben met normaal licht.

woensdag, oktober 18, 2006

Foto shoot

Woensdagmiddag, de verwarming staat aan in mijn praktijkruimte alias studio. Ik kleed me om in javaanse danskleding, het kostuum voor de mondrorini. Mijn favoriete kostuum voor mijn favoriete javaanse dans. Een beetje opmaken, poederen, oogschaduw, lijntje over de wenkbrauwen, lijntje onder de ogen. Ik weleens wat foto's gemaakt met de danskleding aan zonder de make-up op en dat stond toch niet echt. Ik heb het ongekend warm. De bel. Wat een kreng van een ding is dat, zo hard. De fotografe is gearriveerd. Vandaag is de foto shoot voor het artikel in Flair om mijn bijzondere hobby, javaanse dans. Ze komt eerst even kijken of het licht goed is om zonder extra lamp te werken. Buiten is het wel een beetje somber, maar omdat ik hoog zit en veel en grote ramen heb gaat het helemaal lukken. Ze moet nog 2x terug om d'r spullen te halen en om parkeergeld te betalen.
Alle spullen worden zoveel mogelijk aan de kant geschoven. We beginnen met staande posities. Ze zoekt naar iets expressiefs. Houding met pijl-en-boog. Daarna een aantal zittende posities. Hier moet ik meer met handposities werken. Of ik mijn hand iets verder kan houden, nee dat past niet in de javaanse dans. Voor de foto's moet ik ook rekening houden met welke hand-arm houdingen wel en niet in de javaanse dans mondrorini voorkomen, het moet wel echt zijn vind ik.
Na een uurtje of anderhalf heeft ze genoeg materiaal om aan te bieden. Ben benieuwd welke foto de Flair gaat kiezen. Het was heel leuk om te doen, aardige meid ook die fotografe.

woensdag, oktober 04, 2006

bijzondere hobby


Vorige week werd ik benaderd door het tijdschrift Flair. Of ik mee wilde werken aan een artikel over bijzondere hobbies en specifiek dan eigenlijk over een voorwerp dat mijn hobby zo bijzonder maakt. In mijn geval dan stelde ik voor mijn favoriete kostuum, de kain(batik lange rok) met samparan (sleep), mekak van fluweel met palletjes, de keris (dans mes), pijl-en-boog, de hoge hoofdtooi. Mijn favoriete kostuum hoort uiteraard bij mij favoriete dans. Dit is de mondrorini, de gevechtsdans tussen 2 prinsessen.
Eind van het jaar, waarschijnlijk het decembernummer staat het erin. Met een foto. De fotografe komt ergens half oktober om mij er mooi op te zetten. Ben benieuwd. Altijd leuk om gevraagd te worden. En wie weet stimuleert het jonge mensen met een indische of indonesische achtergrond om de klassieke dansen te gaan leren.

maandag, oktober 02, 2006

Oefenen Plan Plan

Vanavond kwam het trainen pas laat opgang. Normaal beginnen we rond half 8, nu kwamen de meeste pas tegen 8-en binnen. We waren met z'n zessen, 1 zit in Indonesie, 1 was ziek. Na een kopje thee en wat bijkletsen (wat altijd erg gezellig is), aankleden en dan altijd warm draaien met Tayungan. Iedereen was nogal moe, dus hebben we het rustig (plan plan) aan gedaan. Alleen de Gambyong Pangkur (is oorspronkelijk geen klassieke javaanse dans) voor het optreden van november geoefend. Op een gegeven moment hield de cd-speler er spontaan mee op, een teken voor ons om het er ook maar bij te laten. Het regende toen ik terugfietste, bah!